Hi allemaal,

Het langverwachte verhaal haha! Ik ben inmiddels al een paar dagen in Wellington maar daarover later meer. Laat ik eerst over de reis vertellen want het was niet niks.

Ik begon op dinsdag 3 oktober 15:30 met mijn eerste vlucht richting Shanghai. Deze duurde in totaal zo'n twaalf uur. Het was echt een heftig lange vlucht en aan het einde was ik al mijn hele tijdsbesef kwijt. Ik kon niet echt slapen maar was wel moe. De stoelen zijn wel echt tien keer beter dan in een klein vliegtuig en ik kreeg een deken en kussen voor de vlucht. Ik ben in totaal maar één keer opgestaan om naar de wc te gaan omdat de mensen naast mij bij vertrek al lagen te slapen. Toen ik uiteindelijk geland was, was ik erg blij maar ook een beetje gespannen. Omdat ik met twee verschillende maatschappijen vloog moest ik zelf mijn koffers van de baggage band halen en weer opnieuw inchecken. Ik kon helaas ook niet online inchecken voor mijn vlucht. Hierdoor moest ik dus achter de douane vandaan en opnieuw inchecken. Maaaaar hiervoor moest ik dus een 24 uurs visa hebben voor China. Voor ik achter dit verhaal was, was ik een uur verder. Lichtelijk gestresst, kan ik wel zeggen, aangezien ik mijn vlucht naar Auckland moest redden. Ik had hier vijf uur de tijd voor maar toen ik bij de incheck balie aankwam om mezelf en mijn koffers in te checken, zakte de moed mij toch in de schoenen. Het was een hele lange rij en er zat geen vaart in. Ook had ik geen bereik of wifi op het vliegveld, je kon namelijk wifi krijgen door je telefoonnummer in de voeren en dan werd er een sms verstuurd met een code. Ik hoor je denken, hoe kan dat als je geen bereik hebt. Niet.

Op dit moment heb ik mijn volledige gedachtengang in meerdere spraakmemo's gegooid en naar Mathijs gestuurd. Om niet teveel te paniekeren, wat wel een beetje hielp. Ik gaf mezelf tot twaalf uur 's middags en dan mocht ik paniekeren over de tijd. Uiteindelijk was ik om 11:55 klaar. Maar wel 700 yuan (90 euro) lichter omdat mijn kleine koffer 5 (!) kilo te zwaar was. Oeps. Mijn mooie nieuwe koffer zonder hoes zo het ruim in. Accepteren en een plekje geven. Toen ik eindelijk bij de gate aankwam heb ik mezelf getrakteerd op een tosti en wat Fanta. Ik was op dit punt best wel moe van zowel de reis als het stressen.

Op mijn tweede vlucht kwam in naast een super leuke moeder en dochter uit Nieuw-Zeeland te zitten. Onwijs vriendelijk en hebben erg leuk gekletst. Op mijn eerste vlucht zaten vooral Chinezen dus daar kon ik niet echt kletsen. Ik voelde mij iets minder alleen. Het eten was op deze vlucht wel wat minder lekker, maar wel een cornetto gehad! :) Uiteindelijk heb ik echt een groot deel van deze vlucht geslapen was super lekker was, en handig want het was toen ook nacht in Nieuw-Zeeland. Uiteindelijk kwam ik aan in Auckland. De moeder en dochter hebben mij laten zien waar ik naartoe moest, want blijkbaar zitten de gates voor binnenlandse vluchten echt een heel eind van het andere deel van het vliegveld af. Hier weer mijn koffers op de band gegooid. Gaf het scherm aan dat ik weer zo'n 350 euro voor beide koffers samen moest betalen. Weer interne paniek. Gelukkig bleek dit niet te kloppen en heeft de werknemer mij geholpen ze gewoon in te checken. Ze waren namelijk al incheckend en gelabeld in Shanghai. Daar had ik ook mijn boardingpass voor mijn laatste vlucht gekregen. Dus geen lange incheck rij meer! Toen ik uiteindelijk bij mijn gate aankwam heb ik mezelf getrakteerd op een ice tea, chocolade croissant en een boek wat ik al heel lang wilde. Het laatste uurtje vloog voorbij, in vergelijking met de eerdere vluchten. Het uitzicht was bizar, en ik moest even glimlachen dat ik eindelijk aangekomen was.

Liefs Roby